-
1 wróg
сущ.• враг• недруг• неприятель• противник* * *♂, Р. wroga, мн. И. wrogowie враг;\wróg klasowy классовый враг; \wróg kobiet женоненавистник
* * *м, P wroga, мн И wrogowiewróg klasowy — кла́ссовый враг
wróg kobiet — женоненави́стник
-
2 wr|óg
m (N pl wrogowie) 1. (państwo lub armia) enemy 2. (nieprzyjazny człowiek) enemy- jesteśmy śmiertelnymi wrogami we’re deadly enemies3. (przeciwnik) opponent- nowy premier to zapalony ekolog i wróg motoryzacji the new prime minister is a fervent ecologist and an opponent of the motor industry4. (zjawisko lub rzecz) enemy- papierosy to mój wróg numer jeden cigarettes are my number one enemy- □ wróg klasowy Polit. class enemy- wróg ludu Polit. enemy of the peopleThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > wr|óg
См. также в других словарях:
klasowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, klasowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} związany z klasą społeczną, wynikający z przynależności do danej klasy społecznej, zachodzący pomiędzy klasami społecznymi itp. : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wróg — m III, DB. wroga, N. wrogiem; lm M. wrogowie, DB. wrogów 1. «nieprzyjaciel, napastnik; państwo będące w stanie wojny z innym państwem» Odwieczny wróg. Walczyć z wrogiem. Ruszyć na wroga. Dostać się w ręce wroga. Ulec przemocy wroga. Stawiać opór… … Słownik języka polskiego
klasowy — przym. od klasa (zwykle w zn. 1 3) a) w zn. 1: ∆ Loteria klasowa «loteria podzielona na serie, w których ciągnienie odbywa się co pewien czas w każdej z nich; ilość i wielkość wygranych jest z góry ustalona» b) w zn. 2: Społeczeństwo klasowe.… … Słownik języka polskiego
